Pater HUBERT, van Oud naar Nieuw.

De hete zomer van 2003 is in zekere zin een breekpunt geworden in het leven van P. Hubert. Niemand had gedacht dat hij het toch nog een jaar zou volhouden. Het onschuldige ie kamersleutels kwijt zijn ontregelde hem behoorlijk; en ook dat hij bij een huwelijk op 8 aug. niet meer kon voorgaan, was voor hem bijna ondenkbaar; en het niet doorgaan van een midweek samen met zijn geliefde zus Marta had ergens toch een gevoel van teleurstelling. De hete zomer draalde zijn leven naar zijn schaduwzijde.

Nu zijn we een jaar verder en hebben we onze geliefde P. Hubert uit handen moeten geven. Het lijden was niet meer dragelijk. Temidden van zijn geliefde zusters en dierbare familie is hij van ons heengegaan, sereen ingeslapen. Zijn geliefde Marta heeft hem bijna tot het laatst van zijn leven bijgestaan, zoals de Marta uit het evangelie, en ook zijn twee broers leefden met hem mee. Een hechte band die tot het einde hecht is gebleven.

Pater Hubert was een man van ritme en rituelen. Dat begon's morgens al heel vroeg met het ontbijt en de eitjes klaar maken, de onafscheidelijke krant en eindigde 's avonds stipt om 22.30u. met een wijntje. De dag zat ook heel geordend in elkaar met telefoontjes, preekvoorbereiding, bezoekjes in de spreekkamer en ook zelf trok hij er op uit. De onafscheidelijke Le Monde en de NRC, Koops niet te vergeten waren vaste prik en zijn straatontmoetingen gingen er langzamerhand ook bijhoren. De wereld van Gulickx was een beetje apart maar fascinerend.

P. Hubert was vooral een leraar, zat graag op zijn praatstoel en soms was het luisteren toch ook we! moeilijk. Hij heeft vele onderwijsjaren - liggen op de Tuinbouwschool, de RijHBS de kleuterleidstersopleiding (het KIOS) en nog vele andere opleidingen. Hij deed dat met graagte en plezier en zijn leerlingen moesten er wel wat van opsteken. Hii was een echte leraar die zijn leerlingen kritisch en mondig maakte in de maatschappij maar ook in de kerk en in het geloof Zijn pionieren en jaren in de Jongerenkerk samen met Kapelaan Breuren zijn hiervan nog een uitloper. Zijn ontmoetingen op straat en in de spreekkamer waren voor hem pareltjes. Alsof de geest van zijn onderwijsjaren eventjes terugwoei naar hun geliefde meester.

Pater Hubert was ook een gedreven pastor. Niet alleen de beginjaren van de Jongerenkerk getuigen van zijn geestdrift, maar ook zijn pastorale ervaringen in de homowereld als ik dat zo mag zeggen. Velen kwamen bij hem uithuilen en opnieuw beginnen en ook gaf hij vele lezingen in het kerkelijk verenigingsleven en daarbuiten. Hij nam typisch voor Hubert geen blad voor de mond; hij gaf ze moed tot leven en tot vrijmoedig geloven. Ik heb de wedloop volbracht, zouden we met Paulus kunnen zeggen.

Met P. Hubert kunnen we ook de wereld binnengaan van de zusters Dominicanessen. Hij kwam jarenlang op Betanië en Reuver, wel meer dan 20 jaar en wist ook hier de zusters te inspireren tot vernieuwing van het religieus leven. Ook hier was hij een grensganger en vermeuwer. Het is voor hem een uiterst dankbaar teken en gebaar dat hij zich die laatste maanden temidden van hen heeft mogen voorbereiden op zijn laatste reis. De zusters waren voor hem zo vermoed ik een zichtbare troost en een voelbare liefde. Dus geliefde zusters O.P. heel veel dank.

Hier past ook een woord van dank voor het verzorgend en verplegend personeel van Reuver. Ook al heeft Hubert zich bijna tot het eind aardig weten te redden, jullie waren er toch maar om moeilijke momenten te doorbreken en waar het echt niet meer ging hem te helpen. De liefdevolle zorg op het laatst zegt natuurlijk alles over het geheel.

Dan mogen we natuurlijk ook niet vergeten zijn Mariaweyde. Hier heeft hij meer dan de helft van zijn leven geleefd, gewerkt, gezwoegd en genoten. Het was zijn thuisbasis waar hij alle ontwikkelingen die zich in de Nederlandse kerk de laatste 40 jaar voordeden ook daar zag gebeuren. Hij gaf er zijn eigen betekenis, invulling en opdracht aan. Te pas en te onpas, zoals bij Paulus. De 11.00u. vieringen zijn van hieruit begonnen, ze bestaan al meer dan 10 jaar en waaraan hij zijn hart had verpacht. Met uiterste precisie werden zijn predikaties voorbereid - niets was teveel; alles werd op cassette vooraf opgenomen en zo was er al een voorgenieten. De 11.00u. vieringen waren zijn lust en zijn leven, zijn licht en zijn zout en vooral zijn aktualisaties rond het bijbelverhaal deden hem smullen. De afsluiting met 'schone' zondag was zijn steevaste patroon en zegenwens. Graag wil ik hier ook een woord van dank richten aan het verzorgend en verplegend personeel van Mariaweyde. Hij was een beetje jullie maatje en dat begon al bij binnenkomst 's morgens vroeg. Hij zat op jullie te wachten en alle nieuwtjes werden even uitgewisseld. Jullie waren voor hem altijd even attent en zorgzaam en respecteerden ook zijn levensstijl. Dat hij nu ook even mateloos mag zorgen en bidden voor jullie.

Als laatste denken we hier aan zijn familie. Hij was er heel hecht en vertrouwd mee. Nu hij niet meer kan komen zijn jullie gekomen. Soms was het wachten op de afzienbare dood hem teveel, maar dan brachten jullie verlichting. Het blijven van zijn neef Richard en zijn vrouw in zijn laatste uren, zijn goede vrijdag is natuurlijk tekenend. Ook was hij dankbaar dat er op deze manier toch nog goed afscheid kon worden genomen. Het leven loslaten was moeilijk voor hem maar voor wie niet. De geliefde familie, verplegende zorg en vrienden en vriendinnen hebben hem ook deze stappen in de vriendschap leren doen zetten. Dat hij die wondere en blije blik mag behouden waarmee hij hier altijd geleefd heeft.

Misschien is het goed om af te sluiten met de tekst van zijn wijdingsprentje: 'Uw spreken zij steeds innemend, met een vleugje zout erbij, zodat gij iedereen hetjuiste antwoord weet te geven.' Daar heeft hij zich dus aardig aan gehouden. Ook is het goed om terug te halen: 'Wat niet lachend kan gezegd worden is de waarheid niet, dat heb ik meerdere malen verkondigd.' En laten we vandaag afsluiten niet met een 'schone' zondag zoals gisteren iemand suggereerde, maar met een 'schoon' leven voor iedereen. Amen

Venlo, 19 aug. 2004.

†  13 augustus 2004

blad 02